This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter, Verified site user
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Visa, MasterCard, PayPal, Wire transfer, Western Union
Portfolio
Sample translations submitted: 7
English to Indonesian: Extract of "Gay Politics, Ethnic Identity: The Limits of Social Constructionism" by Steven Epstein (1990) General field: Social Sciences Detailed field: Other
Source text - English In making sense of the notion of "gay 'ethnic' identity," I have deliberately steered clear of both the strict essentialist and the strict constructionist understandings of ethnicity as well as identity. The constitution of a gay identity is not something that simply unwinds from within, nor is it just an amalgam of roles that proceed according to scripts; only an intermediate, and dialectical, definition makes sense in this case. Similarly, if "ethnicity" is to serve even as an analogy for comprehending gay and lesbian group identity, then ethnicity must be understood as something that is neither an absolutely inescapable ascription nor something chosen and discarded at will ; as something neither there from birth, nor something one joins like a club ; as something that makes one neither fundamentally different from others, nor fundamentally the same. It is in the dialectics between choice and constraint, and between the individual, the group, and the larger society, that "identities," "ethnic identities," and "gay and lesbian identities" emerge.
Neither strict constructionism nor strict essentialism are capable of explaining what it means to be gay. The fact that contemporary gay self-understandings and political expressions are inexplicable within the bounds of these theoretical perspectives therefore should come as no surprise. No sexual theory can inform sexual practice without transcending the limitations imposed by aligning oneself on either fringe of a bootless philosophical argument between "nature" and "society." This whole discussion so far has really been a series of variations on that theme, since all the oppositions that have been described can be located at one or the other pole of what is basically the same debate :
Translation - Indonesian Dalam menjelaskan gagasan “identitas ‘etnis’ gay” saya dengan sengaja menghindari sama sekali pemahaman esensiali keras dan konstruksionis keras tentang etnis maupun identitas. Pembentukan identitas gay bukanlah sesuatu yang hanya terjadi dari dalam, bukan juga sekadar gabungan peran-peran yang berjalan berdasarkan naskah-naskah; hanya definisi dialektikal dan mediatif yang masuk akal dalam kasus ini. Demikian pula, jika “etnis” digunakan sebagai analogi untuk memahami identitas kelompok gay dan lesbian, ia harus dipahami bukan sebagai atribusi yang mutlak tidak terelakkan dan bukan pula sebagai sesuatu yang sesuatu yang dipilih dan dibuang sesuka hati; sebagai sesuatu yang bukan merupakaan bawaan lahir, tetapi bukan juga seperti klub yang siapa pun bisa bergabung; sebagai sesuatu yang tidak membuat seseorang berbeda secara fundamental dengan yang lain, bukan juga yang membuatnya sama secara fundamental dengan yang lain. Dalam dialektika antara pilihan dan paksaan, dan si antara individu , eklompok, dan masyarakat yang
lebih luaslah muncul “identitas,” “identitas etnis,” serta “identitas gay dan lesbian.”
Konstruksionisme keras dan esensialisme keras tidak akan mampu menjelaskan makna dari menjadi gay. Fakta bahwa pemahaman diri dan ekspresi politik gay tidak dapat dijelaskan dalam kungkungan kedua perspektif terotetis ini tidaklah mengherankan. Tidak ada teori seksual yang dapat memberi informasi mengenai praktik seksual tanpa melampaui batasan-batasan yang dikenakan dengan berada pada salah satu kubu dalam pertentangan filosofis tiada henti antara “alam” dan “masyarakat.” Sejauh ini, seluruh pembahasan ini merupakan serangkaian variasi dalam tema itu, sebab semua pertentangan yang telah dijabarkan dapat diletakkan di salah satu kutub dalam perdebatan yang secara umum sama:
English to Indonesian: Extract of "Rice Sticking Together: Cultural Nationalist Logic and the Cinematic Representations of Gay Asian-Caucasian Relationships and Desire" by Kenneth Chan (2006) General field: Art/Literary Detailed field: Cinema, Film, TV, Drama
Source text - English This conversation between Monty and Andrew unsettles Monty's notion of desire for the British male by unmasking the stereotypes that constitute its foundation. Learning this lesson helps Monty make up his mind about Jia Ming. But what I find more intriguing is in the messenger and not simply the message. Yeung's choice of having Andrew, a white gay male, deliver the lesson is strategic. Of course, one could read this moment as a reinforcement of white paternalism (that it takes a Caucasian to bring home the message because of his cultural authority); but I would prefer also to read it as the film's way of deflecting any possible accusation of an Asian identity politics, which the dynamics of his discourse will radically shift into if Andrew were Chinese. My point ultimately is that the film anxiously works through the cultural nationalist argument to explain the sensibility of Monty's desire for Jia Ming, while at the same time embracing what would be a liberating notion of desire. This notion of desire works to cover over and protect the cultural nationalist identity politics by imbuing it with a secondary rhetorical status, but a status nonetheless.
Translation - Indonesian Percakapan antara monty dan Andrew ini mengganggu ketenangan konsep hasrat Monty untuk laki-laki Inggris dengan jalan menungkap stereotip-stereotip yang melatarinya. Pelajaran ini membuat Monty memantapkan pilihannya atas Jia Ming. Namun, yang menurut saya lebih menarik adalah penyampai pesannya, bukan hanya pesannya. Pilihan Yeung atas Andrew, seorang pria kulit putih, untuk
menyampaikan pembelajaran itu adalah sesuatu yang strategis. Tentu orang dapat membaca hal ini sebagai penguatan paternalisme kulit putih (white paternalism): bahwasanya diperlukan seorang kulit putih untuk mengantarkan pesan itu, karena otoritasnya, agar pesan itu sampai; tetapi saya lebih suka membacanya sebagai upaya dari film ini untuk menghindari segala tuduhan atas sebuah politik identitas
Asia, sebab dinamika wacana ini akan mengarah ke situ jika saja Andrew adalah orang Cina. Pada akhirnya, maksud saya adalah film ini dengan cermat menggunakan argument nasionalis kultural untuk menjelaskan kepekaan hasrat Monty untuk Jia Ming, dan di saat yang sama menerima dengan terbuka gagasan pembebas hasrat. Gagasan hasrat ini digunakan untuk menutupi dan melindungi politik identitas nasional dengan memberikannya status retoris sekunder, yang bagaimana pun tetaplah sebuah status.
English to Indonesian: Exctract of "Chantal Mouffe: Democratic Politics in the Age of Post-Fordism" --- "Chantal Mouffe: Politik Demokratis di Era Pos-Fordisme" General field: Social Sciences Detailed field: Other
Source text - English In recent years we have witnessed an incredible acceleration in the process of commodification in the field of culture. With the development of the culture industries, the worst nightmares of Horkeimer and Adorno seem to have been realized. Indeed, some theorists claim that, through our dependence on the entertainments corporations, we have become totally subjugated to the control of capital and that we cannot even imagine modes of resistances. Aesthetics, they say, has been so completely harnessed towards the development of a hedonistic culture that there is no space left for a subversive experience – not even in art.
Were this to be true, we would have to conclude that there is no alternative to the present post-political world. The current hegemonic form of neoliberal globalization would constitute our only horizon and we would have to abandon the hope of fostering the agonistic democracy that I have been advocating in my work. To be sure, they are those who would rejoice at such a prospect because they see the present situation as a cause for celebration. In their view, the post-political consensus indicates that, with the disappearance of the adversarial model of politics, democracy has become more mature and that antagonisms have been overcome.
I disagree with such a view and I consider that a well-functioning democracy requires a confrontation of democratic political positions. If passions cannot be mobilized by traditional democratic parties because they privilege a ‘consensus at the centre’, those passions tend to find other outlets, in diverse fundamentalist movements, around particularistic demands or non-negotiable moral issues. When a society lacks a dynamic democratic life with a real confrontation among a diversity of real alternatives, the terrain is laid for other forms of identifications of an ethnic, religious or nationalist nature and this leads to the emergence of antagonisms that cannot be managed by the democratic process. In my recent work I have, for instance, tried to show how the post-political consensus which characterizes most advanced liberal-democratic societies is at the origin of the growing success of rightwing populist parties. They are often the only ones who challenge the ‘there is no alternative’ dogma proclaimed by the traditional parties and attempt to mobilize passions against what they present as the uncaring ‘establishment’, composed of elitist bureaucrats who do not listen to the voice of the people and ignore its real concerns.
Such an evolution clearly represents a threat for democracy and a central aim of my reflection has been to bring to the fore the dangers of post-politics and the urgency of revitalizing democracy thanks to the proliferation of a variety of agonistic public spaces. To visualize how an agonistic democracy can be brought about, it is necessary to grasp the challenge facing democratic politics and this requires an adequate understanding of the terrain in which we have to act. We need, for instance, to understand the nature of the transition that advanced industrial societies have undergone since the last decades of the twentieth century. This transition has had important consequences in the field of artistic and cultural practices, which is why I have decided to center my intervention on this topic.
A great number of theorists coming from a variety of theoretical perspectives agree that advanced industrial societies have, at the end of the last century, witnessed a transition which they present, either as move from industrial to post-industrial society, from Fordism to post-Fordism, or from a disciplinary society to a society of control. I have chosen to concentrate on the Fordism to post-Fordism approach because it is the most influential one. However, I would like to note that those approaches are not necessarily incompatible and might even be combined. Each is inscribed in a specific intellectual tradition and it emphasizes a particular aspect of the transition.
Translation - Indonesian Dalam beberapa tahun terakhir kita telah menyaksikan percepatan yang luar biasa dalam proses komodifikasi di bidang budaya. Dengan perkembangan industri budaya, mimpi terburuk Horkeimer dan Adorno tampaknya telah menjadi nyata. Memang, beberapa ahli teori menyatakan bahwa, melalui ketergantungan kita pada korporasi hiburan, kita telah benar-benar ditundukkan pada kontrol modal dan bahwa kita bahkan tidak bisa membayangkan mode resistensi. Estetika, menurut mereka, telah dimanfaatkan sedemikian rupa untuk pengembangan budaya hedonistik hingga tidak ada ruang tersisa untuk pengalaman subversif — bahkan tidak juga untuk seni.
Terlepas benar tidaknya hal ini, kita harus menerima bahwa tidak ada
alternatif dalam dunia pasca-politik sekarang ini. Bentuk hegemonik
globalisasi neoliberal saat ini merupakan kerangka zaman satu-satunya dan kita harus meninggalkan harapan untuk membina demokrasi agonistik yang saya gencar advokasikan dalam pekerjaan saya. Yang pasti, ada orang-orang yang akan bersukacita dalam prospek seperti itu karena mereka melihat situasi sekarang sebagai sesuatu yang patut dirayakan. Dalam pandangan mereka, konsensus pasca-politik menunjukkan bahwa, dengan hilangnya model politik adversarial, demokrasi telah menjadi lebih dewasa dan bahwa antagonisme telah tertangani.
Saya tidak setuju dengan pandangan seperti itu dan saya menganggap bahwa demokrasi yang benar-benar berfungsi membutuhkan konfrontasi posisi politik yang demokratis. Jika passions tidak dapat dimobilisasi oleh pihak demokratis tradisional karena hanya mengedepankan 'konsensus di pusat', passions itu akan cenderung menemukan jalan keluar lainnya, dalam pergerakan-pergerakan fundamentalis yang beragam, di sekitar tuntutan-tuntutan tertentu atau isu-isu moral yang tidak memungkinkan negosiasi. Ketika masyarakat tidak memiliki kehidupan demokrasi yang dinamis dengan konfrontasi nyata di antara keragaman alternatif yang juga nyata, lahan aka tersedia untuk bentuk-bentuk lain dari identifikasi yang bersifat etnis, agama atau nasionalis, dan ini akan menyebabkan munculnya antagonisme yang tidak dapat diatasi oleh proses demokrasi. Dalam karya terbaru saya, saya telah, misalnya, mencoba menunjukkan bagaimana konsensus pasca-politik yang menjadi ciri masyarakat liberal-demokratis yang paling maju adalah penyumbang keberhasilan partai populis sayap kanan. Mereka sering merupakan satu-satunya pihak yang menentang dogma 'tidak ada alternatif' yang dicanangkan oleh partai-partai tradisional dan berusaha untuk memobilisasi passions terhadap apa yang mereka hadirkan sebagai 'institusi' yang masa bodoh, yang terdiri atas birokrat-birokrat elitis yang tidak mendengarkan suara rakyat dan mengabaikan kekhawatiran mereka.
Evolusi seperti itu jelas merupakan ancaman bagi demokrasi dan tujuanutama pemikiran saya adalah memaparkan bahaya pasca-politik dan pentingnya revitalisasi demokrasi berkat tersebarnya berbagai ruang publik agonistik. Untuk memvisualisasikan bagaimana demokrasi agonistik dapat direalisasikan, perlu pemahaman mengenai tantangan yang dihadapi politik demokratis dan ini membutuhkan pemahaman yang memadai mengenai area di mana kita harus bertindak. Kita perlu, misalnya, memahami sifat transisi yang telah dialami masyarakat industri maju sejak dekade terakhir dari abad kedua puluh. Transisi ini telah memiliki konsekuensi penting di
bidang praktik seni dan budaya, dan itulah mengapa saya memutuskan untuk memusatkan intervensi saya pada topik ini.
Sejumlah besar ahli teori yang dari berbagai perspektif teoritis setuju bahwa masyarakat industri maju pada akhir abad kedua puluh telah menyaksikan transisi yang mereka hadirkan baik sebagai peralihan dari masyarakat industri menuju masyarakat industri, dari Fordisme ke pasca Fordisme, atau dari masyarakat disipliner ke masyarakat kontrol. Saya memilih berfokus pada pendekatan Fordisme ke pos-Fordisme karena itu adalah yang paling berpengaruh. Namun, saya perlu dicatat bahwa pendekatan-pendekatan yang lainnya belum tentu tidak sesuai dan bahkan mungkin dapat dikombinasikan. Masing-masing tertulis dalam tradisi intelektual yang spesifik dan menekankan aspek tertentu dari transisi.
English to Indonesian: "KPI accused of being biased toward LGBT" --- "KPI Dituduh Berlaku Bias terhadap LGBT" 11 October 2015 General field: Social Sciences Detailed field: Journalism
Source text - English Television watchdog Remotivi has accused the Indonesian Broadcasting Commission (KPI) of being biased when it comes to minority-related issues, including on lesbian, gay, bisexual, and transsexual (LGBT) persons.
Remotivi coordinator Muhammad Haikal said the KPI had functioned as a mediator instead of a regulator, in which it should have amplified the voices of minority groups.
"There is a tendency among those holding public positions to adopt values only of the majority. This is why the KPI functions as a mediator instead of the regulator that it should be," said Haikal at a workshop held by the Alliance of Independent Journalists (AJI) in Jakarta on Sunday.
He further criticized the absence of broadcasting regulations that protected marginalized groups.
Meanwhile, AJI member Luviana voiced appreciation for the progress made in the drafting of the broadcasting code of conduct and program standards (P3SPS), which included articles prohibiting violence and stereotyping minority groups, including LGBT people, in the media.
"In this matter, AJI takes the position of supporting minorities, which means AJI respects LGBT minority issues that are widely considered taboo in the newsroom," she added.
Translation - Indonesian Pengawas televisi Remotivi menuduh Komisi Penyiaran Indonesia (KPI) telah berlaku bias atas isu-isu terkait kelompok minoritas, termasuk anggota Lesbian, Gay, Biseksual, dan Transeksual (LGBT).
Koordinator Remotivi Muhammad Haikal mengatakan KPI selama ini berfungsi sebagai mediator, bukannya regulator, yang semestinya memperkuat suara kelompok minoritas.
"Ada kecenderungan pada mereka yang memangku jabatan publik untuk mengadopsi nilai-nilai hanya dari mayoritas. Inilah mengapa KPI berfungsi sebagai mediator, bukan regulator sebagaimana mestinya," ujar Haikal dalam lokakarya yang diselenggarakan Aliansi Jurnalis Independen (AJI) di Jakarta, Minggu.
Lebih lanjut ia mengkritik tidak adanya peraturan penyiaran yang melindungi kelompok-kelompok marjinal.
Sementara itu, anggota AJI, Luviana, menyuarakan penghargaan untuk kemajuan dalam penyusunan Pedoman Perilaku Penyiaran dan Standar Program Siaran (P3SPS), yang memuat pasal yang melarang kekerasan dan stereotip terhadap kelompok minoritas di media, termasuk anggota LGBT.
"Dalam hal ini, AJI mengambil posisi mendukung minoritas, yang berarti AJI menghormati isu-isu minoritas LGBT yang secara luas dianggap tabu di ruang pemberitaan," tambahnya.
English to Indonesian: "Media sensationalizes LGBT issues: AJI" --- "AJI: Media Menggembar-gemborkan Isu-Isu LGBT" 11 October 2015 General field: Social Sciences Detailed field: Journalism
Source text - English The Alliance of Independent Journalists (AJI) said on Sunday that local media considered news related to lesbian, gay, bisexual and transexual (LGBT) issues interesting, but it was mostly due to sensational and bombastic aspects of LGBT issues.
"Media cover is often merely sensational and bombastic regarding LGBT issues because of readership considerations," said AJI member Luviana at a workshop held by the alliance in Jakarta on Sunday.
Luviana said the results of the mapping of trends in media coverage on LGBT issues had shown that there were four perspectives, namely religious, informative, market (sensationalism) and critical. She said media coverage on LGBT issues was dominated by sensational and informative perspectives.
Luviana said there was no clear guidelines on covering LGBT issues, resulting in sensational and bombastic reportage. Diction-related problems had aggravated the situation, she added.
Luviana said many journalists were not familiar with LGBT-related issues and terminology. 'LGBT-related journalism ethics training could be an important solution,' she said.
Kompas.com editor Heru Margianto said journalists and editors often slanted LGBT news coverage according to their own perspectives. The problem was, he said, LGBT issues had multiple values, namely humanity, religion and gender equality.
"Editorial policy should be used as guidance when things go wrong. It may offer a correction or retraction as a solution," he said.
Similarly, the founder of One Voice, a group advocating the empowerment of LGBT, Hartoyo, said that although many media outlets considered LGBT issues sensitive, many journalists did not take them seriously and had not properly considered journalistic ethics when covering them. "Some media companies often look only at the sensational side of LGBT issues," he said.
At the workshop, AJI presented results of its research, which took place from July 15 to Aug. 20 and involved 113 news items about LGBT issues published in 20 print and online media.
Translation - Indonesian Aliansi Jurnalis Independen (AJI) mengatakan pada hari Minggu bahwa media lokal menganggap berita terkait Lesbian, Gay, Biseksual dan Transgender (LGBT) sebagai sesuatu yang menarik, tetapi itu lebih karena aspek sensasional dan bombastis dari isu-isu LGBT.
"Pemberitaan media sering kali sekedar bersifat sensasional dan bombastis terkait isu-isu LGBT atas pertimbangan ketertarikan pembaca," kata anggota AJI, Luviana, pada lokakarya yang diselenggarakan oleh aliansi tersebut di Jakarta, Minggu.
Luviana mengatakan, hasil pemetaan tren pemberitaan media tentang isu-isu LGBT menunjukkan adanya empat perspektif, yaitu religius, informatif, sensasional, dan kritis. Ia menyatakan bahwa liputan media tentang isu-isu LGBT didominasi oleh perspektif sensasional dan informatif.
Lebih lanjut Luviana mengatakan tidak ada panduan yang jelas tentang pemberitaan isu-isu LGBT, yang berujung pada reportase sensasional dan bombastis. Masalah diksi pun memperburuk situasi, imbuhnya.
Menurut Luviana, banyak wartawan yang tidak akrab dengan isu-isu dan peristilahan LGBT. "Pelatihan etika jurnalisme terkait LGBT bisa menjadi solusi penting," katanya.
Editor Kompas.com Heru Margianto mengatakan bahwa wartawan dan editor kerap menyerongkan liputan LGBT sesuai dengan perspektif mereka sendiri. Masalahnya adalah, ujarnya, isu-isu LGBT memiliki nilai-nilai tersendiri, yaitu kemanusiaan, agama, dan kesetaraan gender.
"Kebijakan editorial harus digunakan sebagai pedoman ketika terjadi kesalahan. Solusi yang ditawarkan dapat berupa koreksi atau penganggalan berita," katanya.
Demikian pula, pendiri One Voice [sic], sebuah kelompok advokasi pemberdayaan LGBT, Hartoyo, mengatakan bahwa meski banyak media menganggap isu LGBT sensitif, banyak wartawan yang tidak menganggapnya serius dan tidak mempertimbangkan etika jurnalisme
ketika meliputnya. "Beberapa media sering melihat sisi sensasionalnya saja," pungkasnya.
Pada lokakaryanya, AJI mempresentasikan temuan penelitiannya yang berlangsung dari 15 Juli hingga 20 Agustus dan melibatkan 113 berita tentang isu-isu LGBT yang diterbitkan di 20 media cetak dan online.
French to Indonesian: "Cuisine, gastronomie et boissons Île-de-France" --- "Masakan, gastronomi dan minuman Île-de-France" General field: Other Detailed field: Cooking / Culinary
Source text - French Plus que par des petits plats traditionnels, la gastronomie francilienne se caractérise par des produits issus d’un terroir riche et varié.
Cuisine
Fruits et légumes
Jusqu’au XIXe siècle, les cultures maraîchères et fruitières étaient légion dans la périphérie de Paris : certaines ont acquis une renommée bien au-delà des frontières de l’Île-de-France. Puis l’urbanisation est passée par là au XXe siècle, remplaçant les jardins et les champs par du béton. Beaucoup de ces produits ne sont plus que des souvenirs cultivés par quelques irréductibles nostalgiques.
- Cresson de Méréville : l’Essonne est le premier producteur français de cresson (production estimée à 7 millions de bottes par an) et Méréville, où il est cultivé depuis la fin du XIXe siècle, s’est autoproclamée « capitale du cresson ». On y célèbre la plante lors d’une foire au cresson, chaque week-end de Pâques. À Méréville, classée « site remarquable du goût », on peut également acheter le Cressonnier, un apéritif à base de vin et de cresson.
- Petits pois de Clamart : les cultures maraîchères se sont installées au XIXe siècle dans cette commune des Hauts-de-Seine, et le petit pois de Clamart a vite acquis une renommée internationale. On fait désormais revivre chaque année cette tradition le temps d'un week-end, en juin, lors de la fête des petits pois.
- Asperges d’Argenteuil : cultivée à partir du XIXe siècle dans cette ville du Val-d’Oise, elle a rapidement trusté les médailles au concours agricole. On peut observer quelques spécimens énormes conservés dans du formol au musée d’Argenteuil !
- Les champignons de Paris, qui poussent dans des caves calcaires, sont notamment cultivés dans les anciennes carrières de Châtillon et dans les champignonnières des Yvelines.
- Belles de Fontenay : c’est à Fontenay-sous-Bois, dans le Val-de-Marne, que l’on a découvert cette variété de pomme de terre.
- Poires de Groslay : cultivée dès le XVIIe siècle dans les vergers du Parisis, dans le Val-d’Oise, elle l’est encore de nos jours. Il ne s’agit pas d’une variété, mais d’une appellation.
- Cerises de Montmorency : petite et acidulée, elle fut largement cultivée dans le Val-d’Oise à partir du XVIIe siècle. On la retrouve jusque dans les écrits de Madame de Sévigné, de Rousseau et de Voltaire, qui s’en faisait livrer. Mais à la fin du XIXe siècle, la production a disparu petit à petit, concurrencée par les cerises du Sud. Il ne reste d’ailleurs plus de cerisiers de cette époque.
- Pêches de Montreuil : sa culture remonte au XVIIe siècle et, jusqu’au milieu du XXe siècle, fut florissante. Les pêchers étaient plaqués contre des murs très épais, de 2,70 m de haut et recouverts de plâtre, ce qui permettait d’emmagasiner la chaleur dans la journée et de la restituer pendant la nuit. Il y eut jusqu’à 600 km de ces « murs à pêches », mais ils disparurent peu à peu au XXe siècle, vaincus par l’urbanisation. Aujourd’hui, il subsiste quelques kilomètres de murs dans le haut Montreuil, dont les propriétaires écoulent les fruits sur les marchés locaux.
- Chasselas de Thomery : on cultivait ce raisin de table, de 1730 au XIXe siècle, sur des murs qui se sont étendus sur plus de 350 km. La commercialisation a cessé complètement en 1980. Seuls quelques passionnés maintiennent la tradition.
Viandes
Les élevages bovins, ovins et avicoles des Yvelines, de l’Essonne et de la Seine-et-Marne sont certifiés par des labels, gages de qualité. Les marques « Bovin d’Île-de-France » et « Agneau grand cru d’Île-de-France » attestent un élevage traditionnel, des animaux nourris avec les produits de la ferme (qui peuvent être assortis de compléments alimentaires), et en aucun cas gavés aux hormones ou autres substances pas très catholiques. De quoi présenter une viande tendre et savoureuse.
Parmi les spécialités locales, on peut citer la volaille de Houdan (IGP ou Indication géographique protégée), dont on fait de délicieux pâtés, celle du Gâtinais ainsi que le lapin du même terroir.
Aromates et condiments
- Menthe de Milly : on cultive depuis le Moyen Âge des plantes aromatiques, tinctoriales, médicinales et à parfum aux alentours de Milly-la-Forêt (Essonne). La plus célèbre est la menthe poivrée, dont on fait des bonbons, des sirops, des tisanes, des chocolats, etc.
- Moutarde de Meaux : condiment à base de grains de moutarde entiers, de grains broyés à la meule, de vinaigre, d’eau, de sel et d’aromates. Plus une touche caractéristique dont les moines de Meaux, qui la confectionnaient au Moyen Âge, n’ont révélé le secret qu’à Pommery, qui commercialisa la marque à partir de 1760. D’où son appellation commune de « moutarde de Meaux Pommery », même si elle a depuis changé de producteur.
- Vinaigre de Lagny : confectionné en Seine-et-Marne depuis 1865. Il sert de base à la moutarde de Meaux.
Fromages
- Brie : confectionné en Brie française depuis plus de mille ans, c’est un fromage onctueux, à pâte molle et au lait cru de vache, dont le taux de matière grasse varie entre 35 et 45 %. Il n’existe pas, en réalité, un brie, mais une quarantaine de variétés, dont les caractéristiques diffèrent légèrement en fonction de leur lieu de production. Ils sont plus ou moins grands ou épais, moulés à la louche ou à la pelle... et toujours délicieux.
Les bries de Meaux et de Melun, tous les deux AOC (Appellation d’origine contrôlée), sont les plus célèbres, mais il existe également des bries de Nangis, de Monterau, etc. Le coulommiers, à pâte jaune paille et de taille plus petite que ses camarades, s’est fait un nom à lui tout seul. La ville de Coulommiers accueille d’ailleurs chaque année, pendant le week-end des rameaux, une Foire aux fromages et aux vins très courue des amateurs.
- Fontainebleau : encore une ville qui a donné son nom à un fromage, frais cette fois-ci, et légèrement plus gras : 75 % de matière grasse, un taux qui doit beaucoup aux louches de crème ajoutées au lait caillé !
Sucreries
- Miel du Gâtinais : les abeilles du Gâtinais ont butiné à partir du XVIIe siècle une plante fourragère cultivée en masse, le sainfoin. Le miel du Gâtinais est encore produit de nos jours.
- Confiture de rose : introduite à Provins en 1238 par Thibaut IV, comte de Champagne de retour de croisade, la rose est devenue l’un des symboles de la ville. On la trouve sous forme de confiture, appréciée pour sa finesse et son parfum, mais aussi de bonbons, liqueur, pâte de fruits...
- Niflettes : tartelettes de pâte feuilletée garnies de crème pâtissière. On les trouve depuis le Moyen Âge à Provins, où on les mange à la Toussaint et pendant la fête médiévale, en juin.
- Sucres d’orge des religieuses de Moret-sur-Loing : cette spécialité artisanale a été concoctée pour la première fois en 1638 par les religieuses bénédictines de Moret. Prévu à l’origine pour soigner la laryngite, le petit bonbon devint rapidement la coqueluche des dames de la cour de Louis XIV. Le secret de sa fabrication, jalousement gardé pendant des siècles, n’a été transmis à la famille Rousseau qu’en 1972. Celle-ci perpétue désormais la tradition et fait visiter à Moret un musée du Sucre d’orge.
- Coquelicot de Nemours : cueilli à la main sur les terres en jachère du canton de Nemours, le coquelicot est transformé depuis 1850 en bonbons, mais aussi, de nos jours, en liqueur, en sirop, en confit, etc.
- Paris-Brest : c’est un pâtissier de la banlieue parisienne qui aurait créé, à la fin du XIXe siècle, cette couronne de pâte à chou fourrée de crème pralinée. Sa forme évoque une roue de vélo, son nom celui d’une célèbre course cycliste de l’époque, qui aurait inspiré le pâtissier.
Boissons
- Grand Marnier : cette liqueur dont la renommée a franchi les frontières de l’Hexagone est distillée depuis le XIXe siècle à Neauphle-le-Château, dans les Yvelines. C’est un certain Louis-Alexandre Marnier qui en mit au point la « recette » : des zestes d’orange amère macérés dans du cognac.
- Noyau de Poissy : cette autre liqueur, confectionnée dans la ville des Yvelines depuis la fin du XVIIe siècle, est obtenue par macération d’amandes d’abricots dans du cognac.
- Clacquesin : cette « liqueur de goudron », à base de goudron de pin de Norvège à l’origine, puis allégée en sucre et en alcool et ehaussée de plantes aromatiques et d’épices, fut inventée par un pharmacien parisien du nom de Paul Clacquesin. Elle fut tout d’abord réputée pour soigner les affections pulmonaires, puis devint l’apéritif à la mode entre les deux guerres mondiales. En 1900, une distillerie fut ouverte à Malakoff. Elle est aujourd’hui inscrite à l’inventaire des monuments historiques : on peut la visiter, ainsi que l’usine d’embouteillage, tout en dégustant un verre.
- Bières : quelques exploitants agricoles de Seine-et-Marne et du Val-d’Oise ont choisi de cultiver de l’orge pour en tirer leur propre bière, brassée sur place. Blondes ou ambrées, ces mousses du cru portent le nom de bière de Brie, Gâtine (bière du Gâtinais) ou encore bière du Vexin.
- Cidre : les nombreux vergers de pommiers de la Seine-et-Marne sont mis à profit depuis le début du siècle dernier par les producteurs locaux pour confectionner du cidre de la Brie.
Translation - Indonesian Gastronomi Île-de-France tidak hanya khas akan hidangan kecil tradisionalnya, tetapi juga akan produk-produk dari tanahnya yang kaya dan beragam.
Makanan
Buah-buahan dan sayuran
Hingga abad ke-19, budi daya sayur dan buah dilakukan secara luas di pinggiran Kota Paris: beberapa memperoleh ketenaran yang jauh melampaui batas-batas daerah Île-de-France. Kemudian terjadi urbanisasi pada abad ke-20, yang menggantikan kebun dan ladang menjadi beton. Kini, banyak dari produk-produk ini yang tinggal kenangan saja.
-- Selada air Méréville: Departemen Essonne merupakan produsen utama selada air di Prancis (produksi diperkirakan mencapai 7 juta ikat per tahun). Méréville, di mana sayur ini dibudidayakan sejak akhir abad ke-19, menyebut diri sebagai “ibukota selada air.” Di sana terdapat pekan raya selada air, yang diselenggarakan tiap akhir pekan Paskah. Di Méréville, yang dijuluki “situs cita rasa luar biasa,” juga dijual Cresonnier, aperitif yang terbuat dari anggur dan selada air.
-- Polong-polongan kecil Clamart: budi daya sayur-sayuran dilakukan pada abad ke-19 di kota yang terdapat di Departemen Hauts-de-Seine ini, dan kacang polong dari Clamart dengan cepat meraih ketenaran internasional. Tradisi ini dihidupkan kembali dalam festival polong-polongan, yang diadakan setiap tahun di akhir pekan bulan Juni.
-- Asparagus Argenteuil: dibudidayakan di kota yang terdapat di Departemen Val-d’Oise ini sejak abad ke-19. Jenis asparagus ini dengan cepat menyapu medali-medali dalam kompetisi agrikultur. Kita dapat mengamati beberapa spesimennya yang amat besar diawetkan dengan formalin di Museum Argenteuil.
-- Jamur Paris: tumbuh dalam gudang batu kapur bawah tanah; dibudidayakan di tambang-tambang tua di Châtilon dan tempat-tempat budi daya jamur di Yvelines.
-- Belles de Fontenay (Si Cantik dari Fontenay): varietas kentang ini
ditemukan di Fontenay-sous-Bois, Val-de-Marne.
-- Pir Groslay: dibudidayakan dari abad ke-17 hingga saat ini di perkebunan buah di Parisis, Val-d’Oise. Groslay bukan merupakan varietas pir, melainkan sebutan saja.
-- Ceri Montmorency: kecil dan sedikit asam, jenis ceri ini dibudiayakan secara luas di Val-d’Oise sejak abad ke-17. Ceri Montmorency ditemukan dalam tulisan-tulisan Madame de Sévigné, Rousseau, dan Voltaire, yang biasa mendapat kiriman buah ini. Namun, di akhir abad ke-19 produksinya perlahan menurun, tersaingi oleh ceri-ceri dari Selatan. Kini tidak ada lagi pohon ceri jenis ini.
-- Persik Montreuil: budi dayanya dimulai pada abad ke-17 dan berkembang hingga pertengahan abad ke-20. Pohonnya ditumbuhkan menempel di tembok-tembok sangat tebal berlapis plester setinggi 2,7 meter, supaya dapat menahan panas di siang hari untuk dilepaskan di malam hari. Panjang tembok-tembok ini jika digabung mencapai 600 kilometer, tetapi urbanisasi telah menyingkirkan
mereka secara perlahan pada abad ke-20. Dewasa ini, dinding-dinding dengan pohon persik tersisa beberapa kilometer di dataran tinggi Montreuil, yang buahnya dijual di pasar lokal oleh para pemiliknya.
-- Chasselas Thomery: buah anggur ini dibudidayakan dari tahun 1730 sampai abad ke-19, menempel di tembok-tembok yang panjangnya mencapai lebih dari 350 kilometer. Penjualannya berhenti total pada tahun 1980. Hanya beberapa penggemarnya yang mempertahankan tradisi ini.
Daging-dagingan
Peternakan sapi, domba, dan unggas di Yvelines, Essone, dan Seine-et-Marne memiliki label yang menandakan jaminan kualitas. Label Bovin d’Île-de-France (untuk daging sapi) dan Agneau grand gru d’Île-de-France (untuk domba) menandakan sistem peternakan tradisional, yang memakani ternak-ternak dengan produk-produk pertanian (yang mungkin dilengkapi suplemen makanan), dan tidak sama sekali mencekokkan hormon atau zat-zat lain yang meragukan. Ini menghasilkan daging yang empuk dan penuh cita rasa.
Di antara produk-produk unggulan lokal, ada Volaille de Houdan (unggas Houdan—IGP, Indication géographique protégée [Indikasi Geografis Terdaftar]), yang dapat diolah menjadi pasta nan lezat, unggas Gâtinais, serta kelinci Gâtinais.
Aneka rempah dan bumbu
-- Mentol Milly: tanaman-tanaman aromatik, pewarna, obat, dan wewangian dibudidayakan sejak Abad Pertengahan di sekitar Milly-la-Forêt (Essone). Yang paling terkenal adalah tanaman permen (peppermint), yang dijadikan manisan, sirup, teh herbal, cokelat, dan lain-lain.
-- Mustar Meaux: bumbu yang terbuat dari biji mustar utuh, biji mustar ulek, cuka, air, garam, dan rempah-rempah. Ditambah sentuhan khas para biarawan Meaux, yang biasa membuatnya pada Abad Pertengahan dan hanya mengungkapkan resep rahasianya pada Pommery, yang pada tahun 1760 mengomersialkan mereknya. Oleh sebab itu, mustar ini umum disebut moutarde de Meaux Pommery (mustar Meaux Pommery) meski telah berganti produsen.
-- Cuka Lagny: dibuat di Seine-et-Marne sejak 1865. Ia digunakan sebagai bahan dasar mustar Meaux.
Aneka keju
-- Brie: diproduksi di Prancis sejak seribu tahun yang lalu. Keju ini merupakan keju krim, lunak, dan ada kandungan susu mentah dan lemak sebesar 35%-45% di dalamnya. Ada sekitar 40 jenis keju ini yang karakteristiknya sedikit berbeda, tergantung tempat produksinya. Keju ini terkenal selalu lezat.
Keju brie dari daerah Meaux dan Melun adalah brie yang paling terkenal. Tapi juga terdapat keju Brie yang sama populernya, yaitu dari daerah Nangis, Monterau, dll.
-- Fontainebleau: merupakan nama kota yang memberikan namanya menjadi nama keju. Jenis keju ini mengandung 75% lemak yang dicampurkan dengan krim yang selanjutnya ditambahkan ke dalam dadih.
Makanan manis
-- Madu Gâtinais: lebah-lebah di Gâtinais sejak abad ke-17 mengisapi bunga-bunga pakan ternak, sainfoin, yang dibudidayakan secara massa. Madu Gâtinais masih diproduksi saat ini.
-- Selai mawar: diperkenalkan di Provins pada tahun 1238 oleh Thibaut IV, pangeran Sampanye, sekembalinya dari Perang Salib, bunga mawar menjadi salah satu simbol dari kota ini. Mawar ini dapat kita temukan dalam bentuk selai, yang dinikmati kelembutan dan aromanya. Bunga ini juga dapat ditemukan dalam bentuk manisan, minuman keras, dan pasta buah.
-- Niflettes: kue tar kecil dengan adonan kocok yang disirami fla. Kue ini ditemukan pada Abad Pertengahan di Provins, dimakan pada perayaan Toussaint (Hari Raya Semua Orang Kudus) atau pada saat festival bulan Juni di Abad Pertengahan.
-- Permen loli Moret-sur-Loing: makanan buatan rumah ini ditemukan
pertama kali pada tahun 1638 oleh para biarawati di Moret. Kembang gula ini awalnya ditujukan untuk mengobati radang tenggorokan yang kemudian berkembang secara cepat menjadi kesukaan para selir Louis XIV. Rahasia dari pembuatan kembang gula ini dijaga secara baik selama berabad-abad dan hanya diteruskan kepada keluarga Rousseau sejak tahun 1972. Tradisi ini terus berlanjut dan kita dapat mengunjungi museum kembang gula ini di Moret.
-- Opium Nemours: dipetik tangan di Nemours. Pada tahun 1850, opium diolah menjadi permen, tetapi sekarang dapat juga dibuat minuman keras, sirup, dan lain-lain.
-- Paris-Brest: pembuat kue di pinggiran Kota Paris yang konon telah
menciptakan kue sus berbentuk cincin, yang diisi krim pralin, di akhir abad ke-19. Bentuknya seperti roda sepeda. Nama kue ini sendiri terinspirasi dari nama perlombaan balap sepeda yang terkenal pada saat itu, yang barangkali meningspirasi pembuat kue itu.
Minuman
-- Grand Marnier: jenis minuman keras yang ketenarannya telah melampaui perbatasan Prancis, disuling sejak abad ke-19 di Neauphle-le-Château, di Yvelines. Seseorang beranama Louis Alexandre Marnier, yang mengembangkan resepnya, mendapatkan minuman ini dengan merendam kulit jeruk pahit dalam konyak.
-- Noyau Poissy: merupakan jenis minuman keras lainnya, dibuat di kota Yvelines sejak akhir abad ke-17, yang dihasilkan dari proses maserasi biji apricot yang direndam dalam brandy.
-- Clacquesin: minuman keras yang terbuat dari pinus Norwegia yang direndam dalam gula dan alcohol dan ditambahkan bumbu serta rempah-rempah. Minuman ini ditemukan oleh seorang apoteker di Paris yang bernama Paul Clacquesin. Awalnya minuman ini dikenal untuk mengobati penyakit paru-paru dan minuman ini populer pada perang dunia kedua. Pada tahun 1900, pembuatan minuman ini dibuka di daerah Malakoff, yang sekarang terdaftar menjadi monument bersejarah yang dapat dikunjungi sambil menikmati
minuman ini.
-- Bir: beberapa petani di Seine-et-Marne dan Val-d’Oise memilih untuk menanam sendiri padi untuk menemukan kekhasan bir mereka sendiri.
-- Sari apel: terdapat banyak kebun apel di Seine-et-Marne yang diolah sejak awal abad lalu oleh produsen lokal untuk membuat sari dari keju Brie.
French to Indonesian: "Déclaration conjointe avec Angela Merkel" --- "Konferensi Pers Bersama Angela Merkel" 6 July 2015 General field: Social Sciences Detailed field: Government / Politics
Source text - French LE PRESIDENT : Mesdames, Messieurs, nous étions convenus, Angela MERKEL et moi-même, de nous rencontrer au lendemain du référendum grec et je remercie Angela d'être venue ici à Paris aujourd'hui.
Nous prenons acte du résultat et nous respectons le vote des Grecs, parce que l'Europe, c'est la démocratie. Nous avons aussi entendu le message de tous les partis démocratiques grecs qui se sont réunis aujourd'hui et qui ont réaffirmé ensemble, leur volonté que leur pays reste dans la zone euro.
La porte est ouverte aux discussions et il revient maintenant au gouvernement d'Alexis TSIPRAS de faire des propositions sérieuses, crédibles pour que cette volonté de rester dans la zone euro puisse se traduire avec un programme qui donne de la durée.
Parce que la Grèce a besoin de durée dans la zone euro avec des règles stables. Et c'est vrai aussi pour la zone euro.
Nous avons donc un sommet de la zone euro mardi et il reviendra aux chefs d'Etat et de gouvernement de définir une position à partir des propositions qui seront faites par la Grèce. Mais j'insiste sur le fait qu'il n'y a plus beaucoup de temps et qu'il y a urgence ; urgence pour la Grèce, urgence pour l'Europe ; c'est une question aussi de visibilité, de crédibilité et je dirais même de dignité.
L'Europe est face à cette responsabilité. L'Europe n'est pas simplement une construction économique, monétaire, financière. L'Europe, c'est un ensemble fondé sur des valeurs, des principes, sur une conception ; une conception du monde, pas simplement de notre continent, une conception fondée sur la liberté, sur l'ouverture, aussi sur le respect.
Dans cette Europe, il y a place pour la solidarité. La solidarité est partout en Europe et elle doit l'être encore davantage. Mais il y a aussi la responsabilité. C'est cet équilibre entre responsabilité et solidarité qui doit être notre ligne de conduite pour les jours qui viennent.
Je remercie encore Angela d'être venue et je lui laisse la parole.
Angela MERKEL: Merci beaucoup. C'est avec un grand plaisir que je suis venue à Paris aujourd'hui, un jour après la décision du peuple grec. Nous respectons cette décision. Le référendum, c'est le vote d'un pays démocratique et souverain et nous devons maintenant vivre avec cette décision.
La question se pose également de quelle sera l'attitude des 18 autres pays par rapport à ce vote et quels seront les moyens que nous allons trouver. Et je tiens à vous remercier de m'avoir invitée pour que nous puissions échanger aujourd'hui pour trouver une solution qui soit commune.
Nous disons effectivement que la porte reste ouverte aux discussions et c'est la raison également pour laquelle les chefs d'Etat et de gouvernement de la zone euro se réunissent demain.
En même temps, les conditions préalables pour rentrer dans de nouvelles négociations sur un programme concret du mécanisme européen de stabilité ne sont pas encore réunies. Et c'est la raison pour laquelle nous attendons maintenant des propositions tout à fait précises du Premier ministre grec, un programme qui permettra également à la Grèce de retrouver la prospérité. Il est urgent d'avoir ce type de proposition pour que nous puissions trouver une sortie de la situation telle qu'elle se présente aujourd'hui.
Ce qui nous gouverne est exactement ce que le président français a dit, c'est un principe européen : d'une part, la solidarité, nous avons déjà fait preuve de beaucoup de solidarité avec la Grèce et la dernière proposition qui a été faite était très généreuse ; et d'autre part, l'Europe ne peut qu'être cohérente et rester unie aujourd'hui dans une époque où les défis en matière de terrorisme ou encore de réfugiés, sont d'autant plus importants. Il faut que chaque pays assume également sa propre responsabilité. Nous allons voir également quelle sera la réaction des 18 autres pays, ça aussi, c'est la démocratie, nous avons une souveraineté partagée, parce que nous avons une même monnaie, donc tout le monde doit être responsable et faire preuve de solidarité.
Merci.
Translation - Indonesian PRESIDEN HOLLANDE: Hadirin sekalian, kami, Angela Merkel dan saya sendiri, telah sepakat untuk bertemu sehari setelah diselenggarakannya referendum di Yunani dan saya berterima kasih kepada Angela atas kedatangannya di Paris pada hari ini.
Kami mencatat hasil referendum tersebut dan kami menghormati suara masyarakat Yunani, sebab Eropa adalah sebuah demokrasi. Kami juga telah mendengar pesan dari semua partai demokratis Yunani yang berkumpul pada hari ini dan bersama-sama menegaskan keinginan mereka untuk tetap berada di zona euro.
Pintu terbuka untuk diskusi dan sekarang kembali kepada pemerintahan Alexis Tsipras untuk membuat rancangan yang sungguh-sungguh dan kredibel supaya keinginan untuk tetap tinggal dalam zona euro dapat diwujudkan dalam sebuah program yang berkesinambungan.
Sebab Yunani membutuhkan waktu dalam zona euro dengan aturan-aturanya yang stabil. Demikian pula bagi zona euro.
Sebab itu, kami akan menyelenggarakan sebuah konferensi tingkat tinggi mengenai zona euro pada hari Rabu dan para kepala negara akan menyatakan sikap terhadap rancangan-rancangan yang akan diusulkan Yunani. Namun, saya menekankan bahwa tidak ada banyak waktu tersisa dan bahwa situasi sedang genting; genting bagi Yunani, genting bagi Eropa; ini juga persoalan visibilitas, kredibilitas, dan bahkan dapat saya katakan martabat.
Eropa sedang menghadapi tanggung jawab itu. Eropa bukan sekadar konstruksi ekonomi, moneter, dan finansial. Eropa adalah sebuah kesatuan yang didasarkan pada nilai-nilai dan prinsip-prinsip mengenai suatu konsepsi; sebuah konsepsi tentang dunia—bukan hanya benua kita—yang berdasarkan kebebasan, keterbukaan, juga rasa hormat.
Dalam Eropa yang seperti itu, ada tempat untuk solidaritas. Solidaritas ada di mana-mana di Eropa dan solidaritas itu harus semakin tersebar. Tetapi ada juga tanggung jawab. Keseimbangan antara tanggung jawab dan solidaritas inilah yang harus menjadi landasan bersikap kita di masa mendatang.
Sekali lagi saya berterima kasih kepada Angela atas kehadirannya dan saya persilakan beliau berbicara.
ANGELA MERKEL: Terima kasih banyak. Dengan sangat bersenang hati saya datang ke Paris hari ini, sehari setelah keputusan dibuat masyarakat Yunani. Kami menghormati keputusan itu. Referendum merupakan suara sebuah negara demokratis dan berdaulat, dan sekarang kita harus menerima keputusan yang ada.
Persoalan juga meliputi sikap yang akan diambil 18 negara lainnya terkait keputusan ini dan solusi apa yang akan kami temukan. Saya sangat berterima kasih kepada Anda karena telah mengundang saya agar kami dapat bertukar pendapat hari ini untuk menemukan solusi bersama.
Memang benar, seperti yang kami katakan, bahwa pintu tetap terbuka untuk diskusi-diskusi dan itu alasan mengapa para kepala negara dan kepala pemerintahan zona Eropa akan berkumpul besok.
Di saat yang sama, belum terjadi kesepakatan atas syarat-syarat terdahulu untuk memasuki perundingan-perundingan baru mengenai program konkret dari mekanisme stabilitas Eropa. Itulah mengapa sekarang kami menunggu rancangan-rancangan teliti dari Perdana Menteri Yunani, sebuah program yang juga akan mengantar Yunani menuju kesejahteraan. Sangatlah penting mempunyai rancangan
semacam itu, supaya kita dapat menemukan jalan keluar dari situasi seperti yang kita hadapi saat ini.
Yang mengatur kita adalah tepat seperti dikatakan Presiden Prancis, yakni prinsip Eropa: di satu sisi, solidaritas—kita telah membuktikan tingginya solidaritas kita untuk Yunani, dan bahwa rancangan terakhir yang dibuat sangatlah murah hati; dan di sisi lain, Eropa akan semakin koheren dan tetap bersatu dewasa ini di tengah-tengah tantangan-tantangan yang semakin besar terkait terorisme dan juga para pengungsi. Kita juga akan melihat reaksi 18 negara lainnya. Itu juga bentuk demokrasi; kita memiliki kedaulatan bersama, dan karena kita memiliki mata uang yang sama, semuanya harus bertanggung jawab dan membuktikan solidaritas.
Terima kasih.
More
Less
Translation education
Bachelor's degree - University of Indonesia, French Studies
Experience
Years of experience: 10. Registered at ProZ.com: Sep 2015.
Expertise