Неделеното утро заоѓа
Се разбудив во недела наутро
без успех да ја исправам главата која не болеше.
И пивото кое го испив за појадок не беше лошо,
па испив уште едно за десерт.
И протурав во плакарот низ облеката
и ја пронајдов најчистата валкана блуза.
Си го измив лицето и расчешлав косата
и се стрчав низ скалите да го прегрнам денот.
Си го испушив умот претходната ноќ
со избрани цигари и песни.
Но ја запалив првата и гледав како мало дете
се игра шутирајќи конзерва.
Ја преминав улицата
и го почувствував неделниот мирис на нечие пржено пиле.
И Боже, ме наврати на нешто што го изгубив
некаде, некако во текот на патот.
На неделен утрински тротоар,
посакувам, о Боже, да бев пијан.
Бидејќи има нешто во неделата
од што се чувствуваме осамени.
И нема ништо пократко од умирањето
кое е напола осамено како звукот
на заспаниот градски тротоар
и неделното утро кое се заоѓа
Во паркот го видов татко
како лула насмеано малечко девојче.
И застанав покрај неделно училиште
и ги слушав песните што ги пееја.
И се упатив низ улицата,
и некаде далеку осамено ѕвоно одѕвонуваше,
и одекна низ канјонот
како соништа од вчера кои исчезнуваат.