This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter This translator helped to localize ProZ.com into Dutch
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
English to Dutch: "How to disagree" by Paul Graham General field: Social Sciences Detailed field: Telecom(munications)
Source text - English The web is turning writing into a conversation. Twenty years ago, writers wrote and readers read. The web lets readers respond, and increasingly they do—in comment threads, on forums, and in their own blog posts.
Many who respond to something disagree with it. That's to be expected. Agreeing tends to motivate people less than disagreeing. And when you agree there's less to say. You could expand on something the author said, but he has probably already explored the most interesting implications. When you disagree you're entering territory he may not have explored.
The result is there's a lot more disagreeing going on, especially measured by the word. That doesn't mean people are getting angrier. The structural change in the way we communicate is enough to account for it. But though it's not anger that's driving the increase in disagreement, there's a danger that the increase in disagreement will make people angrier. Particularly online, where it's easy to say things you'd never say face to face.
If we're all going to be disagreeing more, we should be careful to do it well. What does it mean to disagree well? Most readers can tell the difference between mere name-calling and a carefully reasoned refutation, but I think it would help to put names on the intermediate stages. So here's an attempt at a disagreement hierarchy:
DH0. Name-calling (Schelden).
This is the lowest form of disagreement, and probably also the most common. We've all seen comments like this:
u r an idiot!!!!!!!!!!
But it's important to realize that more articulate name-calling has just as little weight. A comment like
The author is a self-important dilettante.
is really nothing more than a pretentious version of "u r an idiot."
DH1. Ad Hominem.
An ad hominem attack is not quite as weak as mere name-calling. It might actually carry some weight. For example, if a senator wrote an article saying senators' salaries should be increased, one could respond:
Of course he would say that. He's a senator.
This wouldn't refute the author's argument, but it may at least be relevant to the case. It's still a very weak form of disagreement, though. If there's something wrong with the senator's argument, you should say what it is; and if there isn't, what difference does it make that he's a senator?
Saying that an author lacks the authority to write about a topic is a variant of ad hominem—and a particularly useless sort, because good ideas often come from outsiders. The question is whether the author is correct or not. If his lack of authority caused him to make mistakes, point those out. And if it didn't, it's not a problem.
DH2. Responding to Tone (Aanspreken op toon).
The next level up we start to see responses to the writing, rather than the writer. The lowest form of these is to disagree with the author's tone. E.g.
I can't believe the author dismisses intelligent design in such a cavalier fashion.
Though better than attacking the author, this is still a weak form of disagreement. It matters much more whether the author is wrong or right than what his tone is. Especially since tone is so hard to judge. Someone who has a chip on their shoulder about some topic might be offended by a tone that to other readers seemed neutral.
So if the worst thing you can say about something is to criticize its tone, you're not saying much. Is the author flippant, but correct? Better that than grave and wrong. And if the author is incorrect somewhere, say where.
DH3. Contradiction (Tegenspreken).
In this stage we finally get responses to what was said, rather than how or by whom. The lowest form of response to an argument is simply to state the opposing case, with little or no supporting evidence.
This is often combined with DH2 statements, as in:
I can't believe the author dismisses intelligent design in such a cavalier fashion. Intelligent design is a legitimate scientific theory.
Contradiction can sometimes have some weight. Sometimes merely seeing the opposing case stated explicitly is enough to see that it's right. But usually evidence will help.
DH4. Counterargument (Tegenargument).
At level 4 we reach the first form of convincing disagreement: counterargument. Forms up to this point can usually be ignored as proving nothing. Counterargument might prove something. The problem is, it's hard to say exactly what.
Counterargument is contradiction plus reasoning and/or evidence. When aimed squarely at the original argument, it can be convincing. But unfortunately it's common for counterarguments to be aimed at something slightly different. More often than not, two people arguing passionately about something are actually arguing about two different things. Sometimes they even agree with one another, but are so caught up in their squabble they don't realize it.
There could be a legitimate reason for arguing against something slightly different from what the original author said: when you feel they missed the heart of the matter. But when you do that, you should say explicitly you're doing it.
DH5. Refutation (Weerleggen).
The most convincing form of disagreement is refutation. It's also the rarest, because it's the most work. Indeed, the disagreement hierarchy forms a kind of pyramid, in the sense that the higher you go the fewer instances you find.
To refute someone you probably have to quote them. You have to find a "smoking gun," a passage in whatever you disagree with that you feel is mistaken, and then explain why it's mistaken. If you can't find an actual quote to disagree with, you may be arguing with a straw man.
While refutation generally entails quoting, quoting doesn't necessarily imply refutation. Some writers quote parts of things they disagree with to give the appearance of legitimate refutation, then follow with a response as low as DH3 or even DH0.
DH6. Refuting the Central Point (Weerleggen van het hofdargument).
The force of a refutation depends on what you refute. The most powerful form of disagreement is to refute someone's central point.
Even as high as DH5 we still sometimes see deliberate dishonesty, as when someone picks out minor points of an argument and refutes those. Sometimes the spirit in which this is done makes it more of a sophisticated form of ad hominem than actual refutation. For example, correcting someone's grammar, or harping on minor mistakes in names or numbers. Unless the opposing argument actually depends on such things, the only purpose of correcting them is to discredit one's opponent.
Truly refuting something requires one to refute its central point, or at least one of them. And that means one has to commit explicitly to what the central point is. So a truly effective refutation would look like:
The author's main point seems to be x. As he says:
But this is wrong for the following reasons...
The quotation you point out as mistaken need not be the actual statement of the author's main point. It's enough to refute something it depends upon.
What It Means
Now we have a way of classifying forms of disagreement. What good is it? One thing the disagreement hierarchy doesn't give us is a way of picking a winner. DH levels merely describe the form of a statement, not whether it's correct. A DH6 response could still be completely mistaken.
But while DH levels don't set a lower bound on the convincingness of a reply, they do set an upper bound. A DH6 response might be unconvincing, but a DH2 or lower response is always unconvincing.
The most obvious advantage of classifying the forms of disagreement is that it will help people to evaluate what they read. In particular, it will help them to see through intellectually dishonest arguments. An eloquent speaker or writer can give the impression of vanquishing an opponent merely by using forceful words. In fact that is probably the defining quality of a demagogue. By giving names to the different forms of disagreement, we give critical readers a pin for popping such balloons.
Such labels may help writers too. Most intellectual dishonesty is unintentional. Someone arguing against the tone of something he disagrees with may believe he's really saying something. Zooming out and seeing his current position on the disagreement hierarchy may inspire him to try moving up to counterargument or refutation.
But the greatest benefit of disagreeing well is not just that it will make conversations better, but that it will make the people who have them happier. If you study conversations, you find there is a lot more meanness down in DH1 than up in DH6. You don't have to be mean when you have a real point to make. In fact, you don't want to. If you have something real to say, being mean just gets in the way.
If moving up the disagreement hierarchy makes people less mean, that will make most of them happier. Most people don't really enjoy being mean; they do it because they can't help it.
Translation - Dutch Door internet verandert corresponderen in converseren. Twintig jaar geleden schreven schrijvers en lazen lezers. Het web maakt – en steeds vaker – dat lezers gaan reageren, commentaar geven, in forums en via eigen blogs.
Velen reageren op iets waar ze het niet mee eens zijn. Dat is te verwachten. De neiging om te laten zien dat je het oneens bent met iets is kennelijk groter dan te laten weten dat je het ergens mee eens bent. En als je dezelfde mening deelt is er weinig te zeggen. Je zou verder in kunnen gaan op iets dat de schrijver zegt, maar de meest interessante aspecten heeft hij waarschijnlijk al verkend.
Het resultaat is dat er aardig wat onenigheid gaande is, waarbij ieder woord gemeten wordt. Dat betekent niet dat mensen bozer worden. De structurele verandering in de wijze van communiceren doet al genoeg. Maar al is het niet boosheid die het verschil van mening groter maakt, het gevaar dreigt dat mensen bozer worden naarmate het verschil van mening toeneemt.
Als we het met z’n allen meer oneens gaan zijn, moeten we opletten dat we dat zorgvuldig doen. Wat betekent dat: het op een goede manier oneens zijn? De meeste lezers kennen het verschil tussen schelden en zorgvuldig beredeneerd weerleggen, maar ik denk dat het behulpzaam is de niveaus tussen die twee te benoemen. Hier dus een poging tot het geven van een hiërarchiemodel
DH0. Schelden
Dit is de laagste vorm van oneens zijn, en waarschijnlijk ook de meest voorkomende. We hebben allemaal dergelijke commentaren gezien:
“Je bent gek!!!!!!!”
Maar het is belangrijk je te realiseren dat een uitgebreidere vorm van schelden net zo weinig gewicht in de schaal legt Een commentaar als:
“De schrijver is een dikdoenerige amateur”
is niet meer dan een huichelachtige versie van “je bent gek”.
DH1. Ad Hominem (= zo redeneren dat de geloofwaardigheid van de tegenstander in twijfel wordt getrokken).
Een ad hominem aanval is niet zo zwak als schelden. Het kan gewicht hebben. Een voorbeeld: Als een senator een artikel schrijft waarin hij stelt dat de salarissen van senators omhoog moeten, kan je als volgt reageren:
“Natuurlijk zegt hij dat. Hij is senator”.
Dit weerlegt het argument van de schrijver niet, maar het kan in ieder geval relevant zijn voor de tekst. Toch blijft het een zwakke vorm van oneens zijn. Als er iets niet klopt in het argument van de senator moet je zeggen wat het is, en als dat niet zo is, wat maakt het dan uit dat hij senator is?
Stellen dat een schrijver niet geautoriseerd is over een bepaald onderwerp te schrijven is een variant van ad hominem – en een bepaald zinloze variant, want goede ideeën komen vaak van outsiders. De vraag is of de schrijver het bij het juiste eind had of niet. Als hij door zijn gebrek aan autoriteit fouten heeft gemaakt, wijs die dan aan. Als dat niet het geval is, is er geen probleem.
DH2. Aanspreken op toon
In het volgende niveau gaan we reacties zien die meer op de tekst dan op de schrijver zijn gericht . De laagste vorm daarvan is het oneens zijn met de toon van de schrijver. Bijvoorbeeld:
“Ongelooflijk dat de schrijver op zo’n nonchalante manier intelligent design* terzijde legt.”
Dit is al beter dan een directe aanval op de persoon van de schrijver, maar het blijft een zwakke vorm van oneens zijn. Belangrijker dan de toonzetting van de schrijver is de vraag of hij gelijk heeft of niet. Vooral omdat de toon zo moeilijk te beoordelen is. Iemand die de confrontatie zoekt over een bepaald onderwerp kan zich aangevallen voelen door een toonzetting die op andere lezers neutraal overkomt.
Dus als je alleen maar kritiek levert op iemands toonzetting, zeg je eigenlijk niets. Is de schrijver oppervlakkig maar heeft hij het bij het juiste eind? Dat is beter dan diepzinnig maar onjuist. En als de schrijver het ergens in de tekst bij het verkeerde eind heeft, zeg dan waar.
.
* Intelligent design= een hogere macht, met inbegrip van de evolutietheorie
DH3. Tegenspreken
Op dit niveau krijgen we eindelijk reacties op dat wat gezegd is en niet op hoe en door wie. De laagste vorm van reactie op een argument is eenvoudigweg het tegenovergestelde zeggen, met weinig of geen bewijzen.
Dat wordt vaak gedaan in combinatie met DH2 stellingen, zoals:
“Ongelooflijk dat de acteur intelligent design op zo’n nonchalante manier terzijde legt. Intelligent design is een legitieme wetenschappelijke theorie.”
Het tegenovergestelde poneren kan soms gewicht in de schaal leggen. Soms is het zien van het tegengestelde, uitdrukkelijk geformuleerd, genoeg om de juistheid ervan in te zien. Maar bewijzen helpen daarbij.
DH4. Tegenargument
Op niveau 4 bereiken we de eerste vorm van overtuigend oneens zijn: het tegenargument. Alle vormen onder dit niveau kunnen normaal gesproken worden genegeerd, omdat ze nietszeggend zijn. Tegenargument zou bewijzen kunnen leveren. Het probleem is alleen dat het moeilijk te zeggen is wat er precies bewezen wordt.
Tegenargument is tegenspraak plus argumentatie en/of bewijs. Indien direct gericht op het oorspronkelijke argument, kan dit overtuigend zijn. Maar helaas richten tegenargumenten zich vaak op iets dat net een beetje anders is. Wanneer 2 mensen gepassioneerd argumenteren hebben ze het zelden over hetzelfde. Soms zijn ze het eigenlijk met elkaar eens, maar laten ze zich zo meeslepen in hun twistgesprek dat ze dat niet door hebben.
Er kan een goede reden zijn om iets te beargumenteren dat net even iets anders is dan hetgeen de schrijver zei: namelijk wanneer je voelt dat hij de kern van de zaak gemist heeft. Maar wanneer je dat doet, moet je wel uitdrukkelijk zeggen dat dat is wat je aan het doen bent..
DH5. Weerleggen
De meest overtuigende vorm van oneens zijn is weerlegging. Deze vorm is ook het meest zeldzaam omdat hij het meeste werk met zich meebrengt.. En des te hoger je komt in de piramide van dit hiërarchiemodel des te minder voorbeelden er zijn te vinden.
Om iemands uitspraak te weerleggen moet je hem waarschijnlijk citeren. Je moet een aanwijzing vinden, een passage waarvan je voelt dat hij onjuist is, en dan moet je uitleggen waarom hij onjuist is. Als je geen specifieke passage kunt vinden waarover je het oneens kunt zijn, ben je bezig tegen windmolens te vechten.
Hoewel citeren meestal een onderdeel is van weerleggen, is weerleggen niet vanzelf een onderdeel van citeren. Sommige schrijvers citeren bepaalde passages waarover ze het oneens zijn om de indruk te wekken van goede weerlegging, en gaan dan vervolgens verder met reacties van niveau 3 of zelfs 0.
DH6. Weerleggen van het hoofdargument
De kracht van een weerlegging hangt af van hetgeen je weerlegt. De sterkste vorm van oneens zijn is het weerleggen van iemands kernpunt.
Zelfs op niveau 5 kan je bewuste onoprechtheid vinden, zoals wanneer iemand bijvoorbeeld minder belangrijke discussiepunten uitzoekt en deze weerlegt.. Dit wordt soms op zo’n manier gedaan dat je te maken hebt met een subtiele vorm van ad hominem in plaats van feitelijke weerlegging.
Bijvoorbeeld iemands grammatica verbeteren, of hameren op kleine foutjes in namen of nummers. Tenzij het tegenargument werkelijk van zulke zaken afhangt, dienen dergelijke verbeteringen alleen maar om de tegenstander in diskrediet te brengen,
Het werkelijke weerleggen vraagt soms om weerlegging van de kern, of tenminste een van de hoofdpunten. En dat betekent dat je je uitdrukkelijk moet bezighouden met de kern. Een werkelijke weerlegging zou er dan zo uit moeten zien:
« Het belangrijkste punt van de schrijver lijkt te zijn x. Zoals hij zegt: . Maar dat is onjuist om de volgende redenen ……..”
Het citaat dat je laat zien als onjuist hoeft niet het hoofdthema van de schrijver te betreffen.. Het is voldoende iets te weerleggen waarvan het hoofdthema afhangt..
Wat Betekent Het
Nu hebben we een manier om vormen van oneens zijn te benoemen. Waar dient dat toe? Dit hierarchiemodel geeft ons geen mogelijkheid een winnaar aan te wijzen. De niveaus beschrijven slechts vormen van het doen van beweringen, ze geven niet aan of ze ook juist zijn. Zelfs een reactie op niveau 6 kan er helemaal naast zitten.
Maar een reactie op niveau 6 kan overtuigend zijn, terwijl een reactie op niveau 2 of lager nooit overtuigend is.
Het overduidelijke voordeel van deze classificatie van oneens zijn is dat het mensen zal helpen om hetgeen ze lezen te evalueren. In het bijzonder is het een hulp om intelligent oneerlijke argumenten te doorzien. Een welbespraakte spreker kan de indruk wekken dat alleen al zijn krachtige woorden zorgen voor de overwinning op zijn tegenstander. Dat is zelfs waarschijnlijk de gave bij uitstek van een demagoog. Door het benoemen van de vormen van oneens zijn, geven we kritische lezers een speld om dergelijke ballonnen door te prikken.
Zulke naamkaartjes kunnen ook schrijvers helpen. De meeste intelligente onoprechtheid is niet zo bedoeld. Iemand die tegenspraak geeft op de toonzetting van een stuk waar hij het mee oneens is, kan heel goed denken dat hij werkelijk iets zinnigs zegt. Als hij uitzoomt en zijn positie in het hiërarchiemodel bekijkt, wordt hij wellicht geïnspireerd te proberen op het niveau van tegenargument of weerlegging te komen.
Het grootste voordeel van het op een goede manier oneens zijn, is niet dat de conversaties beter worden, wat het geval is, maar dat de deelnemers zich beter zullen voelen. Als je conversaties bestudeert, zie je dat er heel wat meer lelijkheid zit in niveau 1 dan in niveau 6. Je hoeft je niet akelig te gedragen indien je echt iets te zeggen hebt. In feite wil je dat ook niet. Als je echt iets te zeggen hebt, zit gemeen gedrag alleen maar in de weg.
Des te hoger je komt in het hierarchiemodel van oneens zijn , des te milder je je gedraagt en des te gelukkiger je je voelt. De meeste mensen vinden het niet fijn zich gemeen te gedragen, ze doen dat omdat ze niet weten hoe het anders kan.
More
Less
Translation education
Bachelor's degree - University of Aix-en-Provence
Experience
Years of experience: 17. Registered at ProZ.com: Dec 2008. Became a member: Sep 2012.
English to Dutch (University of Aix-en-Provence, France) English to Dutch (Reference letter Kwintessential, London, England) English to Dutch (Reference letter AV Specials, Amsterdam) French to Dutch (Reference letter ALSA Ltd.)
Memberships
N/A
Software
Adobe Acrobat, memoQ, Microsoft Excel, Microsoft Office Pro, Microsoft Word, Powerpoint, Wordfast
CV/Resume
CV available upon request
Bio
I have lived just about all my life in the Netherlands and my working life always involved language. In 2007 I moved to France and took a university degree in English, which made the knife cut both ways. Meaning that from there on I could officially start to translate from French into Dutch, as well as from English into Dutch. By now I have built up 11 years of experience.
My love for languages becomes clear in my Dutch pre-university diploma, showing my graduation in 6 languages. In 2017 I relocated from France to the Netherlands.
Keywords: accurate, loyal to the source, smooth style
Member since Sep '12
Expertise