5/12/2006
131 εκατ. άτομα διαχειρίζονται το 50% του παγκόσμιου πλούτου

Το πλουσιότερο 2% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πλούτου, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών.
Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου για την Οικονομική Ανάπτυξη με έδρα στο Ελσίνκι, το πλουσιότερο 1% των ενηλίκων παγκοσμίως - όλοι κάτοικοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ - είχαν στην κατοχή τους περισσότερο από το 40% του παγκόσμιου πλούτου το έτος 2000. Επιπλέον, το πλουσιότερο 10% κατέχει το 85% του συνολικού πλούτου.
Αντίθετα, το φτωχότερο 50% έχει στην κατοχή σχεδόν το 1% του παγκόσμιου πλούτου. «Οι εισοδηματικές ανισότητες ολοένα και διευρύνονται τα τελευταία 20-25 χρόνια και αυτός είναι ο κύριος λόγος δημιουργίας των παραπάνω ανισοτήτων στην κατανομή του πλούτου», δήλωσε ο Τζέιμς Ντέιβις, καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο των ΗΠΑ και ένας από τους συγγραφείς της συγκεκριμένης έκθεσης. Το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών κρατών απασχολεί πολιτικούς και οικονομολόγους, αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ανάπτυξη.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Ντέιβις, υπάρχουν και ενθαρρυντικά σημάδια: Η Κίνα και η Ινδία αναπτύσσονται ταχύτατα, ενώ σε αναπτυσσόμενες χώρες τα προγράμματα διανομής γης που εφαρμόζονται δίνουν τη δυνατότητα στους φτωχούς να κατέχουν για πρώτη φορά δικές τους εκτάσεις.
Σύμφωνα με την έκθεση, ατομικός πλούτος αξίας 2.200 δολαρίων τοποθετεί έναν ενήλικα στο πρώτο μισό της λίστας της παγκόσμιας διανομής πλούτου. Αυτοί που ανήκουν στο πλουσιότερο 10% κατέχουν πλούτο αξίας 61.000 δολαρίων τουλάχιστον, ενώ το 1% κατέχει πλούτο αξίας 500.000 δολαρίων.
Οι ερευνητές όρισαν τον πλούτο ως την αξία των φυσικών και οικονομικών περιουσιακών στοιχείων αφαιρουμένων των χρεών. Ο μέσος πλούτος των νοικοκυριών στις ΗΠΑ αντιστοιχεί σε 144.000 δολάρια το 2000, ενώ για την Ιαπωνία αντιστοιχεί σε 181.000 δολάρια. Στην Ινδία το ποσό ανέρχεται μόλις στα 1.100 δολάρια και στην Ινδονησία στα 1.400 δολάρια.
http://financial.kathimerini.gr/?page=news_home_details&new_...

Ο πολύ χαμηλός βαθμός σιγουριάς οφείλεται στο γεγονός ότι δεν γνωρίζω αν μπορούμε να μιλήσουμε για «περιουσιακά στοιχεία μιας χώρας».

--------------------------------------------------
Note added at 56 mins (2006-12-06 22:04:34 GMT)
--------------------------------------------------

Τη φράση «ενεργητικό μιας χώρας» εγώ τουλάχιστον δεν την έχω ακούσει ποτέ αλλά δεν φημίζομαι δα για τις γνώσεις μου στην ορολογία των οικονομικών.:-)

--------------------------------------------------
Note added at 1 hr (2006-12-06 22:12:52 GMT)
--------------------------------------------------

Μια και το ανέφερες σε τούτο το κείμενο της Ε.Ε. βλέπω να χρησιμοποιούν τον όρο «ενεργητικό»:

Η Κοινότητα θα προσφύγει στα πιο αποτελεσματικά μέσα: αυτή θα ευνοήσει μια διαφοροποιημένη προσέγγιση βασιζόμενη στις ανάγκες, τις προτεραιότητες και το ενεργητικό κάθε χώρας. Οι αναπτυξιακοί στόχοι αποτελούν αυτοσκοπό. Η αναπτυξιακή συνεργασία αποτελεί βασικό στοιχείο ενός ευρύτερου συνόλου εξωτερικών δράσεων, οι οποίες πρέπει να είναι συνεπείς και συμπληρωματικές. Τα έγγραφα προγραμματισμού σχετικά με τις εθνικές, περιφερειακές ή θεματικές στρατηγικές αντικατοπτρίζουν αυτό το σύνολο πολιτικών και εγγυώνται τη συνοχή τους.
http://europa.eu/scadplus/leg/el/lvb/r12544.htm

--------------------------------------------------
Note added at 1 hr (2006-12-06 22:59:07 GMT)
--------------------------------------------------

Αντιγράφω εδώ ένα απόσπασμα του κειμένου από το σύνδεσμο που μόλις μας έδωσε ο Νίκος (και τον ευχαριστώ πολύ και πάλι) που δείχνει ότι πρέπει να καταλήξουμε στο «περιουσιακά στοιχεία»:

ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ



Η Περιουσία του Ελληνικού Κράτους διακρίνεται σε Δημόσια και Ιδιωτική Περιουσία του Δημοσίου.

Η πρώτη περιλαμβάνει τα πράγματα που υπηρετούν αυτούσια δημόσιους σκοπούς και είναι απαραίτητα για την εκπλήρωση των λειτουργιών του Κράτους π.χ. σχολεία, στρατώνες, πάρκα κ.λ.π., η δε δεύτερη αποτελείται από τα πράγματα και λοιπά περιουσιακά στοιχεία, τα οποία συμβάλλουν στην εκπλήρωση δημοσίων σκοπών, όχι αυτούσια και άμεσα, αλλά έμμεσα, οικόπεδα κ.λ.π., από την διαχείριση των οποίων προκύπτουν έσοδα για το Δημόσιο.

Κτήμα ονομάζεται κάθε πράγμα που μπορεί να είναι αντικείμενο ιδιοκτησίας, δημόσιας ή ιδιωτικής. Ανάλογα με τον κύριο του κτήματος αυτό διακρίνεται σε δημόσιο ή ιδιωτικό.
http://homepages.pathfinder.gr/patsonadt00438/136.htm