Non-PRO Dutch to German Art/Literary Cinema, Film, TV, Drama

Samenvatting

DEEL EEN

scène een
Aan het begin heeft de hoofdpersoon, de prins Leonce van land Popo, helemaal niks te doen. Hij verveelt zich zo, dat hij zandkorreltjes op zijn hand telt en op een steen loopt te spugen. Dit vertelt hij uitgebreid aan de hofmeester, die alleen loopt te slijmen. Dan komt er een dronkaard voorbij, die Valerio heet. Als hij de scène op schuifelt, is het eerste wat hij zegt, zonder aanleiding overigens:

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
V: ja!
L (ebenso): Richtig!
V: Haben sie mich begriffen?
L: Vollkommen
V: nun, so wollen wir von etwas anderm reden.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Dit "inhoudelijk gesprek" is maar een van de vele grappige momenten.

Valerio blijkt achteraf niet alleen een dronkaard te zijn, maar ook een leegloper. Hij vindt dat je een zondaar en een schurk bent als je werkt. Er volgt een gesprek over gekken, en Leonce accepteert Valerio als een vriend.

scène twee
Koning Peter, Valerio's vader, wordt aangekleed door zijn kamerdienaren. Hij vindt zijn zakdoek, waar een knoop in gelegd is. Hij vraagt zijn kamerdienaren waaraan hij zich wilde herinneren, maar deze kunnen hem niet meer vertellen dan dat hij zich eraan wilde herinneren iets niet te vergeten. Wat dat iets is, weten zij niet. Koning Peter wordt verlegen als hij voor mensen moet spreken, maar de Staatsraad wacht.

scène twee, andere locatie
Koning Peter begint met zijn vinger aan zijn neus te leggen, wat later nog vaker gedaan wordt, en te zeggen dat OF zijn zoon trouwt, OF niet. En dat hij - hij is.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
De president: Ja misschien is het zo, misschien ook niet.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

De hele raad praat hem als een papegaai na.


scène drie
Leonce verveelt zich, en vraagt zich af waarom alle winkels gesloten zijn. Hij laat zijn dienaren muziek en zijn buitenechtelijke geliefde Rosetta bij zich roepen. Ze praten een beetje over liefde, Rosetta vraagt of hij eeuwig haar lief zal hebben. Hij vraagt haar of vijfduizend jaar en zeven maanden ook genoeg is. Rosetta danst, en Leonce zegt haar dat zij voor hem dood is, omdat het zo makkelijker is om afscheid te nemen. Rosetta gaat, treurig zingend, weg.
Leonce houdt alweer een lange filosofische toespraak. Valerio komt vanonder een tafel vandaan, en zegt dat Leonce goed gek aan het worden is. Leonce vindt ook dat hij gek aan het worden is. Valerio begint een sterk verhaal te vertellen over zijn ouders, en Leonce benijdt hem om zijn onbeschaamdheid. Leonce probeert achter Valerio aan te lopen, maar valt om. De staatsraad komt op.
Leonce biedt ze aan om plaats te nemen, op de grond welteverstaan. De president is heel nerveus. Hij vertelt Leonce dat zijn toekomstige bruid, prinses Lena van land Pipi, op hem wacht. Leonce zegt dat als zij wacht, hij haar wel moet laten wachten. Leonce zegt dat hij Valerio's humor niet leuk vindt, omdat deze alleen met woorden speelt, waarna Valerio een grappig staaltje zwarte humor laat zien, dat wel wat pessimistisch overkomt.
De staatsraad, de president, en Valerio lopen weg, Leonce blijft alleen achter.
Leonce denkt bij huwelijk aan seks 1 keer in de maand op vaste tijdstippen, naar het roman Tristram Shandy. Valerio komt terug en begint hem te vertellen wat Leonce kan doen als hij koning is: o.a. mensen hoeden laten verslijten door zij ze de hele tijd af te laten zetten en weer op te laten zetten. Valerio doet een paar voorstellen van wat ze kunnen worden: geleerden, genieën, helden, hardwerkende mensen. Dit slaat Leonce alles af, zegt er zelfs bij dat hij graag ontslag wil nemen van het mens zijn. Valerio zegt dat ze dan naar de duivel zullen gaan, en Leonce gelooft niet in de duivel. Dan bedenkt Leonce wat hij wil: hij wil naar Italië. (Precies, net zoals in "Aus dem leben eines Taugenichts". Alleen is die uit de romantiek, en Leonce und Lena is van later.)

Scène vier
Prinses Lena en haar gouvernante lopen door een tuin. Prinses Lena klaagt dat bloemen mogen doen wat zij willen terwijl zij trouwen MOET, en vraagt of bloemen meer waard zijn dan de dochter van een koning.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Haar gouvernante speelt haar bij: "Je bent een echt offerlam!"
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Ook de dames besluiten de wijde wereld in te trekken.

-----------------------------------------------------------------------------
Zo dan hebben we bijna de helft.
-----------------------------------------------------------------------------

DEEL TWEE

scène een
Valerio en Leonce lopen door de velden. Valerio sjouwt een zak.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Valerio: ik ben verloren
Leonce: Daar zal niemand lijden, behalve degene die jou vindt.
Valerio: ik zal in de schaduw van mijn schaduw schuilen!
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Ondertussen zijn ze alweer aan de grens, die dag zijn ze al vele malen langs vele grenzen gelopen, omdat alle koninkrijkjes en hertogdommen zo klein zijn.
Aan de grens staan politiemannen, 2 stuks nog wel. De ene is dom, de andere slim. Hun beschrijving van de gevluchte crimineel is uiterst duidelijk: Een mens, met twee benen, twee armen, twee ogen, twee oren, een neus, en een mond. Verdere kenmerken: uiterst gevaarlijk.
Valerio, als de wetsdienaren weg zijn, laat weten dat het aan vlooien ligt dat hij is waar hij nu is, en vertelt hoe de omstandigheden zo zijn geweest dat hij de prins heeft ontmoet. Valerio vertelt dat hij een interessante levensloop heeft.
Ondertussen loopt de prinses met haar gouvernante in de hete zon door het land. De gouvernante kan maar niet ophouden te klagen, terwijl de prinses alles mooi en leuk vindt. Uiteindelijk zegt de gouvernante dat ze een herberg zoeken moeten, omdat het donker wordt.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Gouvernante: Oh de wereld is afschuwelijk! (...)
Lena: Oh, de wereld is prachtig (...)
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

De gouvernante blijkt ook erg religieus, en slaagt erin om in 4 zinnen Jezus EN een heilige te noemen. Lena vertelt dan nog wat moois over bloemetjes en libellen en daarna gaan ze een plaats om te overnachten zoeken.

scène twee
Valerio vraagt de prins of zijn broek hem geen goede wijn heeft bezorgt, of zijn laarzen niet lekker in zijn keel aanvoelen. Leonce vindt de zonsondergang angstaanjagend, - Welch unheimlicher Abend! - terwijl Valerio er juist van geniet.

Drie keer raden wie er ook de herberg binnenkomt, juist, de prinses met haar gouvernante.
De prins is allemaal depressieve dingen aan het zeggen, Lena hoort dat, en is op slag verliefd. Ook de prins is verliefd, Valerio ziet het echter voor krankzinnigheid aan. De dames trekken zich terug.

scène drie
De dames zijn op hun kamer, en Lena wil de tuin in, en doet dit ook. Verder heeft ze het idee dat er mensen bestaan die aan depressiviteit leiden.

scène vier
In de tuin wordt er nog een beetje gepraat, Leonce kust Lena, en zij rent weg. Het wordt hem teveel. Hij wil zich verdrinken, maar Valerio redt hem. Leonce is al snel vergeten dat hij zich wilde verdrinken, en Valerio geniet van het feit dat hij een mensenleven heeft gered. Beide slapen rustig op het gras.

--------------------------------------------------------------------------------

DEEL 3

scène een
Valerio en Leonce praten over het huwelijk en over wijn. Valerio heeft aspiraties om minister te worden.
Hij is echter ook bezorgt over wat de vader van zijn vriend erover zegt, als zijn zoon zomaar iemand trouwt, en niet de prinses waar hij mee trouwen moest. Ze weten immers niet dat Lena die prinses is.

scène twee
Een aantal boeren wordt bevolen om tevreden, vrolijk, en met goedgevulde magen te gaan staan zwaaien als een koning voorbij rijdt. Als beloning mogen ze het vlees dat in de keuken gekookt wordt RUIKEN. In de keuken mogen ze niet komen. De schoolmeester probeert de boeren wat Latijn bij te brengen, namelijk het woord "vivat".

scène drie
Thuis is iedereen verzameld omdat men denkt dat er een huwelijk is. Er worden grapjes over de dames op het feest gemaakt. Volgens de dienaren is hun jurk namelijk tot aan hun buik open, en vormen hun borsten een mooie landkaart van Turkije.

scène vier
De koning heeft het bevel uitgevaardigd dat hij vrolijk moet zijn en er een huwelijk komt. Hij kan zich uiteraard niet aan dat bevel houden, omdat niet alleen de bruidegom maar ook de bruid weg is. Uiteindelijk zien zij ze toch aankomen: eerst de neus, dan de rest van de gouvernante. Daarna ook de anderen. Het gezelschap reizigers draagt allemaal maskers, dus niemand weet dat het de prins en de prinses zijn. Leonce trekt een voor een zijn maskers af, waarvan hij er veel op heeft, echter de laatste laat hij zitten. Hij zegt dat hij bang is zich tot op het bot aan te pellen.

De koning wil toch een huwelijk, dus laat hij deze twee "vreemdelingen" maar in het echt verbinden. Wanneer de maskers worden uitgetrokken en er geroepen wordt "Kijk, de prins!" en "kijk, de prinses!" voelt iedereen zich bedrogen. Uiteindelijk komt alles toch nog goed, Lena leunt tegen de schouder van Leonce aan, en Valerio zegt dat hij als minister allemaal domme wetten gaat uitvaardigen die arbeid verbieden, en dat ze tot God zullen bieden om macaroni, vijgen, meloenen, klassieke lijven, en een muzikale stem.